Teknoloji ve uzay çağını yaşıyorduk ancak bizim teknolojinin geldiği son noktadan anladığımız ilk şey, derin donduruculu buzdolabı olmuştu.Benimle yaşıt 14 ayaklılar çöpü boylamıştı.Ne bulduysak içine tıkıyorduk.Çıldırmıştık.Benim bezelyelerim daha çok!Ordu gelse doyar.Manavda,pazarda bulduğumuz barbunya,biber,patlıcan ziyadesiyle bezelyeyi torbalar dolusu eve,sonra da derin dondurucuya istifliyorduk.Kadınlar imece usulü sarma sarıyor mantı açıyorlardı.'dip friz'ağzına kadar yiyecekle doluydu.İşin tadı tuzu kaçmıştı.Taze ve gününde yapılmış yemekler hayaldi.Ne kadar uzman olduklarını algılayamadığımız insanlar,bunların çok çirkin hareketler olduğunu bağırmaya başladıklarında uuurr derin dondurucuğğ başımıza çoktan musallat olmuştu.
Paranoyaları katlayan cep telefonunu hiç affetmeyeceğim zaten.Yiyip içip zıçıp telefonla konuşmaya başladık.Çocukluğunu sokakta oynayarak geçiren son nesildik.Şimdi dakika sayıp arıyoruz çocukları.Neredesin?İşte bu' neredesin' sorusu bitirdi bizi!Ananın örekesindeyim!Herkes orada!
Cep telefonunun hayatımıza girdiği zamanlardan bir anı anlatayım .Anı kişisi arkadaşıma kocası cep telefonu alır.Koca da kıskanç mı kıskanç!Böyle göz açtırmayan cinsi.Kızcağız sıkıntılı tabii.Kızının paranoyak hayatına en çok ta üzülen annesi.Pek kimselerle görüşmesine izin verilmediğinden ya anacığıyla ya da bir iki arkadaşıyla zamanını geçirir.Ana-kız market alışverişi yaparlarken karşılaştık.Cep telefonu bangırdadı.Herkes sesin geldiği yöne döndü.Tuğla kadar telefonu kulağına dayadı arkadaşım. .Alo,Orhan!Migros'tayım.Anne endişeli.Damadı kızını üzsün istemiyor.Annemleyim!Tamam,hemen eve dönerim.Yaşlı kadının bakışları, Orhan'ın iyi hoş ta çekilecek kahrı olmadığını anlatıverdi oracıkta.Gözleri üç tur attı yuvalarında.Sonra telefonu çantasına koyan kızına döndü , hay boyu posu devrilesice,takip mi etmiş,diye sordu.Yok annecim niye takip etsin?E migros'ta olduğunu nerden biliyodu?
Alıştı artık herkes.Sokağa çıkarken unuttuk mu çıplak hissediyoruz kendimizi.En Robinson Crusoe ruhlumuz bile pes etti.Otellerdeki ayakkabı temizleme fırçalarına bağcıklarını kaptırmış ender kişilerden birisi olarak teknolojiyle barış içinde yaşadığımı söyleyebilirim..En azından merak ediyorum.Tabii bu merak sayesinde para kaybediyorum o ayrı.Bakar mısınız ben plazma tv bakıyorum.Yardımcı olayım efendim.Evde olmadığım zaman kayıt yapsın.Çok kanala aynı anda bakayım.İnternete bağlansın.İnsanlar kısa ve şişko görünmesin ve full hd olsun.Şimdi tüm bu özelliklere sahip olan tv şu kadar!Hımm!Bölüyo musunuz?Tabii,biz 12'ye, banka da 5'e bölüp 5 te hediye veriyor!İyiymiş,alıyorum.Allah inandırsın ,12 ulusal kanala ayarlı o televizyon alındığı günden beri hiç bir işleme uğramadı tarafımdan.Ee o zaman niye o kadar para verdim?Bunun en basiti benim işimi görecekti basbayağı.Tavuğum güzel olsun da yumurtlamazsa yumurtlamasın!
Arada kahvemi de höpürdeyim!...Ne diyorduk?Evet,parasını ödediğim hiç bir aleti tam kapasite kullanamıyorum.Üşengeçlik mi desem,geçici hevesler mi desem bendeki ruh hallerine.Meyve sıkacağı örneğin, yıllarca mutfak dolabının üst raflarında yeniden keşfedilmeyi bekleyen, star eskisidir benim evimde.Bir bardak vitamin için bir kutu deterjan harcandığını farkeden her mantıklı insan da böyle yapar.Parçası pinçiği teferruatı temizle temizle bitmez.(bkn:yoğurt mak.ekmek mak)
Teknolojiyi yanlış anlıyorum galiba.İhtiyacım olanı tüketsem hem paramı hem de beynimi kaptırmayacağım.
Beynim gitti diyorum çünkü notlarım,şifrelerim,öykülerim,burada paylaştıklarım bilgisayar bey'e emanet.O bitti mi ben de biterim.Ben onu değil,o beni yönetiyor.Acıklı!
Şurda sohbet etmeye çalışıyorum yapayalnız!Teknolojinin korkulması gereken en ölümcül yüzü bu!Yalnızlık.Katlanarak büyüyecek tek başınalık.Neyseki, embesil oğlanı izdivaç programında evlendirmek isteyen anne ve babaların yaşadığı bir ülkeyiz çok şükür!Sosyal medya bize bi şey yapmaz!Yapamaz.
Şimdi 44 yaşındayım.2000'i geçeli 11 yıl oldu.Uçan arabalar yok görünürde.Yıkanan çamaşırları tek düğmeyle ütüleyecek makineyi icat edemediler hala.Kanserden yüz binler ölüyor.Tanıdığım en şerefsiz adamlar sosyal medyada erdemli aforizmaları patlatıyorlar.Bilgi çağı zırvası da google'a' rüyada beyaz kedi görmek' sorusuna aldığımız cevap olsa gerektir.
2000'li yıllar...Değişen ne var?Kafamda çınlayan şu soru;Ben buradayım!Siz neredesiniz?....
Teknolojiyi yanlış anlıyorum galiba.İhtiyacım olanı tüketsem hem paramı hem de beynimi kaptırmayacağım.
Beynim gitti diyorum çünkü notlarım,şifrelerim,öykülerim,burada paylaştıklarım bilgisayar bey'e emanet.O bitti mi ben de biterim.Ben onu değil,o beni yönetiyor.Acıklı!
Şurda sohbet etmeye çalışıyorum yapayalnız!Teknolojinin korkulması gereken en ölümcül yüzü bu!Yalnızlık.Katlanarak büyüyecek tek başınalık.Neyseki, embesil oğlanı izdivaç programında evlendirmek isteyen anne ve babaların yaşadığı bir ülkeyiz çok şükür!Sosyal medya bize bi şey yapmaz!Yapamaz.
Şimdi 44 yaşındayım.2000'i geçeli 11 yıl oldu.Uçan arabalar yok görünürde.Yıkanan çamaşırları tek düğmeyle ütüleyecek makineyi icat edemediler hala.Kanserden yüz binler ölüyor.Tanıdığım en şerefsiz adamlar sosyal medyada erdemli aforizmaları patlatıyorlar.Bilgi çağı zırvası da google'a' rüyada beyaz kedi görmek' sorusuna aldığımız cevap olsa gerektir.
2000'li yıllar...Değişen ne var?Kafamda çınlayan şu soru;Ben buradayım!Siz neredesiniz?....
