Çalışıyorum,öyleyse varım!

  ' Bir eve bir eşek yeter' dediydi sevdiceğim,bundan yıllar yıllar önce.Konu çalışmak olunca beynimdeki inat mekanizması devreye girip, çalışmalı(yım),çalışmalı(yız) şeklinde önermeler geliştirmedi.Zira sorunlu geçmişimden midir bilmem,sırf kıllık için tutturmalarım olduğunu bizzatihi keşfetmişliğim vardır.Konu çalışmak,efor sarfiyatı,hakkını alamamak,ellenmek,gözlenmek,sinir stresse;e bi de buna halkın %50 angutluğunu eklersek çalışmamak benim özgürlüğüm olabilirdi pekala...Çünkü çalışan arkadaşlarımda bir arpa boyu yol giden olmamıştı ...Tüm bunlar kendimi çalışan kadın kategorisinden kolaylıkla soyutlamamı sağladı diyebilirim.

    İşinden memnun bir Allah kulunu tanımadım ömrümde.Emekliliği uzatanların hepsi' şu oğlanı da hayata atalım' tasasında olan gruptur ki,acınacak haldedirler.Hiç bir yaz adam gibi  tatil yapamayıp,kibrini cebine saklayan ve eş dost yazlığında çocuklarını çimdirenlerdir.İşini sevdiğinden değil,paraya olan bağımlılıktan kimse bırakamaz,ayrılamaz,emekli olamaz bu ülkede.Son yıllarda devlet sektörü modası da,geleceği garantileme hevesi,paniği,aptallığıdır bence.Kanaatim odur ki,devlete eşeği bağlasan emekli olur!Hiç bir yaratıcılık gerektirmeyen kokuşmuş kurumlarda maaş günü nakit garantisi.Bu!

     Özel sektör;ayrı bir film.Mobbing denen kavramı durduk yere kafamıza sokan insanlardan oluşan mecra.Nedir mobbing?Zorba patron,duygusal taciz,tehdit,sarkıntılık,az paraya çok süt sağmayı istemek falan.Her gece ve her sabah, her an işten kovulma korkusuyla yaşaman.Aldığın paranın devede kulak olması ve dediğim gibi düzgün bir tatili bile hak etmediğini düşünmeye başlaman.Ruhunda iflah olmaz deliklerin açılması kaçınılmazdır.Kişiliğinden her gün eksilirsin.Mutsuzsundur düpedüz.Etrafında, göt yalayıcıların bir yerlere geldiğini gördükçe uyumsuzluğun daha da büyür ve öyle bir an gelir ki,sen,kendine bile tahammül edemezsin artık.

     Sonra çalışma hayatına teşvik şöyle gelişir toplumda;'çalışmıyor musun?'sorusu ortam bok kokuyormuşcasına bir edayla sorulur.'Çalışmıyor musun?Allah belanı versin!Seni beyinsiz koca göt!!gibi açılımları vardır bu mimiklerin.Teşvik devam eder;aman boş ver,üçü beşi arama!Durduk yere 10 lira vermezler adama!Çalış!Çalış!Ekmek aslanın ağzında.Sendeki kişilik,kaç numara?İşte bu da,çok önemsiz bir ayrıntıdır.

     Toplumun çarkları hepimizi yutmuştur.Çalışma hayatı,para kazanıp karın doyurmaktan öte vardıramamıştır bizleri.Düşünen beyinleri de saman torbasına dönüştürmüştür.İşten dönen bir kişinin girdiği geçici beyin felci belirtilerinden de bu,kolaylıkla anlaşılmaktadır.Sinema okuyan satıcılar,mütercim-tercüman okuyan öğretmenler,tıp okuyan şarkıcılar,mühendislik okuyan koruma polisleri......

     Ne aradığımızı mı bilmiyoruz?Ya da elimizden alınmış hayallerle mi geldik?Sorun kimde?Lafı uzatmamayayım da sevdiceğe şükranlarımı sunayım en iyisi.Yaşam neş'emi hiç bir zaman kaybetmeme izin vermediği bu ağır çarklının dişlilerinde beni ezdirmediği için...sonsuz teşekkürler...