Çağın insana tebelleş ettiği bir kavram yada duyumsama olan 'empati' sözcüğüne takıldım bu aralar.Kendini O'nun yerine koy!O'nu içselleştir!O'nun penceresinden bak! O'nunla duygudaş ol ! Neden?Her türlü hıyarlık serbest,takıl kafana göre!Sıkışırsak 'empati' deneriz !Baktık olmadı,telepatik yöntemle 'empati' kleriz birbirimizi.Yaklaşmadan,yakınlaşmadan!
Duygularımız ,iletişim özgürlüğümüz dahası benliğimiz manipüle edilmiyor mu sence?Zira bana dayatılan 'empati'yi ancak okuduğum kitapların kahramanlarıyla kurabilirim.O'nu anlayabilirim,kendimi O'nun yerine de koyabilirim.Hatta O, bile olabilirim .Ancak fiziki hayatta işler böyle mi yürür ?Yürümez netekim!Hayatımda öyle biri var ki,onunla empati kursam, zinhar beyin faaliyetlerimi durdurmam gerekir.Sen ne diyorsun,gidip baktığı pencereden ittiresim var her daim.Düşün!
Empati bana emperyalizmi çağrıştırdığı için mi bünyem almıyor bilemeyeceğim de,çevremde empati konusunda doğuştan mayalılar var,hayranım içlerindeki insan sevgisine.Ama içlerine böylesi insan sevgisi veren yüce rabbim,onlardan hayvan,doğa,bilgi,kitap sevgisini nasıl da esirgemiş...Bunların yüzünde içine mutluluk çubuğu kaçmış gibi bir gülümseme vardır.Görünce şaşırmayın!Empati sempatizanıdır onlar.
Kendine doğru edindiği ilkeleri haykırırken sesimi bile duymaya katlanamayan ve o ilkeleri yaşamın merkezi algılayan kişilerle empatinin allahını kurarım da, ne gereği var diyorsan, çok haklısın!Ne gereği var!Öyle kavramlar, öyle duyumsayışlar arıyorum ki,çaydanlık süzgeci gibi; yararını asla tartışmayacağım,kolayca bulabileceğim,ucuza mal edeceğim türden olmalı! Kendi dünyamda uydurduğum duyumsamalar var tabii.En birincisi 'beklememek'.Sihirli bir sözcük.Kimseden bir şey beklememekle başlıyorum işe.Ne iyilik!Ne beni sevmesi!Ne benim için uğraşması!Ne de ona verdiklerimi geri vermesi!
Tezgahta domates alan yaşlı kadına,'abla,önden mi arkadan mı koyayım?'diyen pazarcının her tarafı empati olsa kaç yazar?Ya da otoparktan çıkışımı gözetleyip bi koşu araba park eden komşuyla kurulan empati riyakarlığın küp karesi,sonsuzu değil midir?Ağzındaki sakızı ftportt diye tükürüp yere atan cibilliyetsizle empatik platformdaki ilişkimizi nasıl değerlendireyim?Sosyo-ekonomik açıdan mı?Sosyo-kültürel açıdan mı?Acaba siz bir sosyopat mısınız,psikopat mısınız ?Ee madem öyle,tükürmekte çok haklısınız...Buyrun tükürün.Sümkürün,sıçın bile...Düzelir diye umutların varsa beyhude bekleme,7' si 70' i formülü aynen geçerlidir.
Tüm bu dayatma algılayışları, reddediyorum.İnsan doğası gereği tezler,anti tezler üretir.Sever ve nefret eder.Benimser ya da kaçar.Hem karşısındakini anlayabilmekten daha da önemlisi kendisini anlayabilmesidir.İçindeki öfkeyi,kıskançlığı,hırsı,zalimliği çıkarıp yıkması ancak sağduyu denilen şeyi eğitmesi yoluyla olur.Ki,insan kendine aşık olduğu sürece bu eğitim olanaksızdır.Kendine aşık diyorum çünkü,Görsel sanatlarından yazılı sanatına,eğitim sisteminden siyasi sistemine,güncel yaşamından gece yaşamına kadar kendinden memnun,hoşnut,eleştirmeyen,irdelemeyen,yargılamayan bir halk ancak 'empati' yoluyla uyur ve bir daha asla uyanmaz.
'Empati' kadar yalan gelen diğer bir kavram daha var ki,onun da adı,'sinerji'.Anlamı da şu; müşterek akılla,ortak çalışma.Diğerinin eksiklerini tamamlama.Yani diyor ki,maksat verim artsın! Töbe bismillah!Olabilir mi yani?Neyse olamayacağını sen düşün biraz da.Bak yazdıkça aklıma geliyor.Bir de kaybedenler kulübü algısı sokuldu kafalara.Yok böyle şeyler gerçekte.Başka konuların baharları bunlar,bi ara yazarım.Neyse...
Şu sorulara net cevaplar verebiliyor musun?Kimsin ?Kim olmak istiyorsun?Zayıflıklarını keşfettin mi?Peki yetersizliklerinle yüzleşmeye cesaretin var mı?Hayattan sana bir şeyler vermesini mi bekliyorsun?Yüreğinden sesler yükseliyor,olumlu olumsuz cevap verebilir kıvamdaysan,korkma!Senin empatiyle işin olmaz.Doğru yöndesin.Yürü!Ben arkandayım..
sevgiyle...
Duygularımız ,iletişim özgürlüğümüz dahası benliğimiz manipüle edilmiyor mu sence?Zira bana dayatılan 'empati'yi ancak okuduğum kitapların kahramanlarıyla kurabilirim.O'nu anlayabilirim,kendimi O'nun yerine de koyabilirim.Hatta O, bile olabilirim .Ancak fiziki hayatta işler böyle mi yürür ?Yürümez netekim!Hayatımda öyle biri var ki,onunla empati kursam, zinhar beyin faaliyetlerimi durdurmam gerekir.Sen ne diyorsun,gidip baktığı pencereden ittiresim var her daim.Düşün!
Empati bana emperyalizmi çağrıştırdığı için mi bünyem almıyor bilemeyeceğim de,çevremde empati konusunda doğuştan mayalılar var,hayranım içlerindeki insan sevgisine.Ama içlerine böylesi insan sevgisi veren yüce rabbim,onlardan hayvan,doğa,bilgi,kitap sevgisini nasıl da esirgemiş...Bunların yüzünde içine mutluluk çubuğu kaçmış gibi bir gülümseme vardır.Görünce şaşırmayın!Empati sempatizanıdır onlar.
Kendine doğru edindiği ilkeleri haykırırken sesimi bile duymaya katlanamayan ve o ilkeleri yaşamın merkezi algılayan kişilerle empatinin allahını kurarım da, ne gereği var diyorsan, çok haklısın!Ne gereği var!Öyle kavramlar, öyle duyumsayışlar arıyorum ki,çaydanlık süzgeci gibi; yararını asla tartışmayacağım,kolayca bulabileceğim,ucuza mal edeceğim türden olmalı! Kendi dünyamda uydurduğum duyumsamalar var tabii.En birincisi 'beklememek'.Sihirli bir sözcük.Kimseden bir şey beklememekle başlıyorum işe.Ne iyilik!Ne beni sevmesi!Ne benim için uğraşması!Ne de ona verdiklerimi geri vermesi!
Tezgahta domates alan yaşlı kadına,'abla,önden mi arkadan mı koyayım?'diyen pazarcının her tarafı empati olsa kaç yazar?Ya da otoparktan çıkışımı gözetleyip bi koşu araba park eden komşuyla kurulan empati riyakarlığın küp karesi,sonsuzu değil midir?Ağzındaki sakızı ftportt diye tükürüp yere atan cibilliyetsizle empatik platformdaki ilişkimizi nasıl değerlendireyim?Sosyo-ekonomik açıdan mı?Sosyo-kültürel açıdan mı?Acaba siz bir sosyopat mısınız,psikopat mısınız ?Ee madem öyle,tükürmekte çok haklısınız...Buyrun tükürün.Sümkürün,sıçın bile...Düzelir diye umutların varsa beyhude bekleme,7' si 70' i formülü aynen geçerlidir.
Tüm bu dayatma algılayışları, reddediyorum.İnsan doğası gereği tezler,anti tezler üretir.Sever ve nefret eder.Benimser ya da kaçar.Hem karşısındakini anlayabilmekten daha da önemlisi kendisini anlayabilmesidir.İçindeki öfkeyi,kıskançlığı,hırsı,zalimliği çıkarıp yıkması ancak sağduyu denilen şeyi eğitmesi yoluyla olur.Ki,insan kendine aşık olduğu sürece bu eğitim olanaksızdır.Kendine aşık diyorum çünkü,Görsel sanatlarından yazılı sanatına,eğitim sisteminden siyasi sistemine,güncel yaşamından gece yaşamına kadar kendinden memnun,hoşnut,eleştirmeyen,irdelemeyen,yargılamayan bir halk ancak 'empati' yoluyla uyur ve bir daha asla uyanmaz.
'Empati' kadar yalan gelen diğer bir kavram daha var ki,onun da adı,'sinerji'.Anlamı da şu; müşterek akılla,ortak çalışma.Diğerinin eksiklerini tamamlama.Yani diyor ki,maksat verim artsın! Töbe bismillah!Olabilir mi yani?Neyse olamayacağını sen düşün biraz da.Bak yazdıkça aklıma geliyor.Bir de kaybedenler kulübü algısı sokuldu kafalara.Yok böyle şeyler gerçekte.Başka konuların baharları bunlar,bi ara yazarım.Neyse...
Şu sorulara net cevaplar verebiliyor musun?Kimsin ?Kim olmak istiyorsun?Zayıflıklarını keşfettin mi?Peki yetersizliklerinle yüzleşmeye cesaretin var mı?Hayattan sana bir şeyler vermesini mi bekliyorsun?Yüreğinden sesler yükseliyor,olumlu olumsuz cevap verebilir kıvamdaysan,korkma!Senin empatiyle işin olmaz.Doğru yöndesin.Yürü!Ben arkandayım..
sevgiyle...
