Simitçi çocuklar güne penceremin önünde serenad yaparak başladılar. Keyifleri yerinde haydutların! Haayydee, taa-ssee semidi yeeğhı, hseee haiaıııı!...Mutluluktan gırtlak yapıyorlar ki, keşfedilsinler. Kim keşfedecek? Ben! Prodüksiyon şirketim olsa bunları toplardım ilkin. Üşümesinler diye. Kafamı penceren aşağı doğru sallandırınca, yemek kopardıkları evin sahibini dikizleyen kediler gibi, göz göze geldik.İki oğlan çocuğu. 13-14 var mıdır? 2 tane getir, 2. kat. dedim biraz daha uzun boylu olanına.Taaamm aplam, diye naralandı. Kapıya ikisi birden geldi. Taze mi? Sanki bayat olsa itiraf edecekler. Yeni çıktı apla! Eskimiş,kararmış mavi naylon piknik sepetinin kapaklarını açtı, önüme uzattı. Diğer oğlan merdiven başında emanet duruyordu. Gözüme kestirdiğim iki simiti aldım. Apla dedi naralanan kısılmış sesiyle, birini de ondan al! Yarın da ondan alırım. Olmaz apla,onun annesi hasta! O zaman ikisini de ondan alayım.O da olmaz apla,benim de küçük kardeşlerim var. Annenin nesi var? Karaciğeri hasta. Kapaklı sepetini o da açtı, uzattı. Bu günlük ikinizden de üçer tane alayım öyleyse.Yiycen kadar al apla! Acıma bize. Çalışıyoz şükür! Yok yok yerim . Acımadım size! Ühhüü!!(içimden) Soğukta çok dolanmayın diye şeyettiydim! Taam o zaman apla!
Sokağa çıktıklarında binaların arasında cıvıldayan sesleri yankılandı yeniden. Kim bilir kaç kişiyle aynı sahneyi paylaşacaklar, yeniden yeniden?
İçlerinde hiç susmayan umuda ve belki de hep fakir kalmalarını sağlayacak umuda küfrettim. Soçarım böyle umuda!Fakirlik öğrenilen bir şey mi? Öyle anlaşılıyor. Yoksa birilerinin de simitçi mi olması gerekir? Hayır! Sıcak evinde, okulunda,arkadaşlarının yanında olmalıydılar. Hasta anneye bakmak onun değil, vatandaşı olduğu devletin sorumluluğundaydı. Eee? Öyle olması gerekmiyor muydu? Ben dinine yandığımın vergilerini bu çocuklar sokaklarda mutlu mutlu simit satsınlar diye mi veriyorum? Onların tezgahlarından alırken bi kere düşün olur mu ? Ben artık çok utanıyorum çocuk satıcıların hayatlarını yok saydığım(ız) için..En yakın sivil toplum örgütüne git,üye ol! Her zaman işe yarayacak bi meziyetin vardır! Çocukları sokaktan toplayalım! Hasta anne, yığınla kardeş, parasızlık,sefalet...Kaderi biz değiştirebiliriz!!
Mariantuvanetlik yapanı görürsem vururum.
.jpg)
Yazasım bitti..
Sokağa çıktıklarında binaların arasında cıvıldayan sesleri yankılandı yeniden. Kim bilir kaç kişiyle aynı sahneyi paylaşacaklar, yeniden yeniden?
İçlerinde hiç susmayan umuda ve belki de hep fakir kalmalarını sağlayacak umuda küfrettim. Soçarım böyle umuda!Fakirlik öğrenilen bir şey mi? Öyle anlaşılıyor. Yoksa birilerinin de simitçi mi olması gerekir? Hayır! Sıcak evinde, okulunda,arkadaşlarının yanında olmalıydılar. Hasta anneye bakmak onun değil, vatandaşı olduğu devletin sorumluluğundaydı. Eee? Öyle olması gerekmiyor muydu? Ben dinine yandığımın vergilerini bu çocuklar sokaklarda mutlu mutlu simit satsınlar diye mi veriyorum? Onların tezgahlarından alırken bi kere düşün olur mu ? Ben artık çok utanıyorum çocuk satıcıların hayatlarını yok saydığım(ız) için..En yakın sivil toplum örgütüne git,üye ol! Her zaman işe yarayacak bi meziyetin vardır! Çocukları sokaktan toplayalım! Hasta anne, yığınla kardeş, parasızlık,sefalet...Kaderi biz değiştirebiliriz!!
Mariantuvanetlik yapanı görürsem vururum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder